Benim birden fazla annem var ki.. O yüzden hangi fotoğrafı koyacağıma karar veremedim.. Hani öyle 'anne kadar sevilen' demiyorum; benim hakikaten üç annem var.. Biri beni karnında taşıyan, hem de uzun istirahatlerle, yataktan kalkmamacasına taşıyan, hastalandığımda nabzımı sayan, hala dolabıma gizli gizli yemek saklayıp, arayıp 'buzluğa fasülye koydum ısıtıp ye' diyen, biricik annem.. Buraya kadar söylediklerim, bir çoğunuzun, çok şükür ki sahip olduğumuz canımız annemizle ilgili.. Ama bundan sonrası sadece bende var.. Sadece benim anneannem 365'er günden 5 yıl bana baktı. Beni her perşembe şehrin öteki ucundaki hastaneye götürdü, hem de bir gram şikayet etmeden. 5 yıl, her hafta, siz hesap edin.. Bana her sabah kahvaltı hazırladı, okula gönderdi. Her gün onu gördüm ben, kimse yoktu, o vardı.. Tüm merhametimi ona borçluyum, hiç şüphesiz. Sadece benim babannem yine tüüm o yıllarda benim başımda bekledi, bana evham etti, bana can oldu. Yemek yiyeyim diye eve salıncak kurdu, bir salladı bir lokma yutturdu. İkisine de duyduğum sevgi o kadar sonsuz ki, tarifim yok. Bir anne daha var.. Benim değil ama, ailemizin en yeni, dünyanın en güzel annesi oluyor kendisi. Bana anne yarısı olma duygusunu hissettirecek, mis kokular içinde şu an.. Çok heyecanlıyım, çok heyecanlıyız. Anaçlık duygunuz kaybolmasın, anneler başımızdan eksik olmasın, anneler gününüz kutlu olsun! Amin. :)